Weer een project ‘afgevinkt’!

Ik weet niet wie het meest enthousiast is, mijn katten of ik, want: mijn balkon is katveilig gemaakt! Hoewel nog niet 100% afgewerkt, is het grote genieten alvast begonnen!
Tsjonge, wat is dit heerlijk zeg! Eindelijk weer eens de mogelijkheid om gezellig buiten te zitten { want wat is er gezellig aan om op je balkon te zitten, terwijl je katten binnen met hun neus tegen het raam gedrukt staan te verlangen om ook buiten te zijn? }, maar het is minstens net zo lekker om mijn huis weer eens flink te kunnen laten ‘doortochten’ en zo weer een normale binnentemperatuur te krijgen! Kortom, ik ben helemaal blij!!!

Maar … ik geloof, dat mijn bosbewoners het nog van me winnen, als het op genieten aankomt. Ze halen alles eruit wat erin zit: ze luisteren naar de geluiden van mensen, dieren en verkeer, loeren gretig naar de voorbijvliegende vogels, maken als volleerde jagers korte metten met mieren, vliegjes en ander geleedpotig gedierte, maar vooral snuiven ze diep alle nieuwe geuren op, want daarmee gaat er een wereld voor hen open! Dit is nog eens even leuk!
Vooral bij hun eerste uitstapje waren ze zo enthousiast, dat ik daar weer helemaal blij van werd. Lieve Feetje kwam zelfs elke vijf minuten even bij me langs om een kopje te geven en een aai te krijgen.


Vooral mijn pubermeiden Flori en Eline (voorheen bekend als
‘kleine E&F’, maar die term kan ik nu echt niet meer gebruiken!) zijn bijna niet meer binnen te krijgen. Als het luieren in het zonnetje te warm voor ze wordt, zoeken ze een schaduwplekje om daar verder te gaan genieten; en zelfs als de regen met bakken uit de hemel komt, vinden ze het weer lekker fris ruiken en heerlijk koel. Je kunt wel merken dat Noren geen Hollandse inslag hebben, hoor: je zult hen niet horen klagen over het weer ☺!

Op de eerste avond van dit feestje herinnerde ik me opeens dat ik nog een oud bakbeest van een krabpaal in de berging had. Na 12 jaar intensief gebruik is hij niet meer om aan te zien en ‘hangen de flarden erbij’, maar ik had het destijds niet over m’n hart kunnen verkrijgen om hem weg te gooien. De volgende ochtend heb ik het oude beestje van stal gehaald, in elkaar geschroefd en buiten gezet – nou, dit vinden mijn bosvlegels toch wel helemaal je-van-het, zeg! Eerst stuiven ze een poosje erop en er weer af en tegen de tijd dat ze daar moe van zijn, doen ze een rasechte stoelendans om het bovenste hangmandje – logisch ook, want van daaruit heb je natuurlijk het beste uitzicht! Trouwens, met een beetje inschikken passen er best nog wel twee van mijn bosgespuis in ook.

Simpele conclusie mag dus zijn, dat het project “balkon” als zeer geslaagd kan worden beschouwd.
We vinden het allemaal fantastisch!

Pfffffffff !!!

Na een dag of twee van onwennige rust door het vertrek van de drie Feeënzonen is er geleidelijk aan weer wat leven in deze bosbrouwerij gekomen. Gelukkig maar, want als dat kleine Feeënmeissie geen echte zin in spelen heeft, zijn we allemaal een beetje van slag! Maar Rhoslyn heeft de draad weer te pakken, mede dank zij hernieuwd elan van Eline en Flori, die haar beurtelings bemoederen en met haar stoeien.

In die paar rustige dagen had ik eindelijk eens de gelegenheid om mijn website bij te werken. Bij de opbouw ervan heb ik ooit besloten, dat het uiterlijk en het gebruiksgemak voor de bezoeker belangrijker zijn dan mijn gemak bij eventuele aanpassingen - en de consequenties van die keus heb ik nu weer eens goed gevoeld! Want ’t is niks dat er nu nóg een heerlijk – blond dit keer – meissie mijn bos bewoont, maar dan moet ze natuurlijk ook in het digitale universum haar plaatsje krijgen bij de andere lieverds in mijn bos. Rhoslyn’s komst gaf eindelijk genoeg aanleiding om nu maar eens die grote reorganisatie door te voeren, waar ik al langere tijd tegenaan had gehikt en maar steeds voor me uit had geschoven. En nu is-ie af ☺! lekker ☺!, klaar ☺!, ei gelegd☺!, klus geklaard ☺!, pfffffffff ☺!!!

En wie zich nog afvraagt waardoor ik tot zoveel moeite en inspanning word geïnspireerd, moet maar eens naar dit verslavend schattige koppie kijken…
(nogmaals dank je wel, Diny, voor de prachtige foto’s!!!)

Uitgevlogen…!

Weg zijn ze – Fee’s Feeënzonen: ze zijn allemaal naar huis gegaan…
Het afscheid was best een beetje moeilijk, maar werd gelukkig verzacht doordat ze stuk voor stuk vol ongeduld en met open armen zijn ontvangen! Zo laat je ze toch met een gerust hart achter – achter die nieuwe voordeuren is het gewoon even lekker feest!

In huize Bragalund is het nu dus effe heeeeel rustig – iedereen lijkt nog een beetje van slag. Kleine Rhoslyn vindt het allemaal best wel knap saai: (ogenschijnlijk) niemand meer om mee te spelen of te bakkeleien en ze verdeelt nu het zoeken naar aandacht tussen haar mamma en mij. Geen punt, dat gaat allemaal helemaal goed komen, want ze is een lekker ondernemend en levenslustig meissie. Maar voor nu is ze effe extra aanhankelijk en knuffelig (en wat is ze dan schattig!).


We zijn een nieuwe fase ingegaan – in dit Bragalund’s bos: er zijn kittens gekomen en gegaan – en wat was dit een fantastische tijd om mee te maken!
En nu zijn ze hier voortaan met een quintet…: dat wordt lastig met klaverjassen en bridgen, maar we zullen vast wel weer nieuwe spannende gezelschapsspelletjes gaan ontdekken! Het ‘apekooien’ wordt er in ieder geval alleen maar leuker van straks!