Kattenkunst met de camera

Een poosje geleden kreeg ik een mailtje in mijn Bragalundse brievenbus met een boeiende vraag: of mijn katten mochten worden gefotografeerd… - omdat ze zo mooi zijn (nou, wel een beetje natuurlijk), maar ook om te oefenen in het fotograferen van katten. De afzender was een professioneel fotografe, nog niet zo heel lang in de ‘business’ en gespecialiseerd in dieren- en macrofotografie. Alleen… ze had nog niet genoeg kattenfoto's in haar portfolio – wegens gebrek aan voldoende modellen ☺.

Het leek me een leuk idee en we maakten een afspraak om ons allebei eens te oriënteren. Ellen kwam, met camera natuurlijk. Na de kennismaking met mijn bosmeisjes (Brun woonde toen nog niet bij ons…) kon ze het al snel niet laten om haar camera ter hand te nemen en ‘erop los te schieten’. Voordat ik het wist was mijn huiskamer zomaar veranderd in een instant-studio en was Ellen in alle mogelijke horizontale, vertikale en diagonale posities bezig om mijn boslieverds te vereeuwigen!
Van deze ‘proefsessie’ heb ik inmiddels een aantal portretten van mijn bospoezen toegezonden gekregen. En, al was deze fotoshoot niet eens voorbereid, de resultaten zijn van dien aard dat het me leuk leek om er een pagina op mijn website aan te wijden.

Ellen vond het net zo leuk als ik, geloof ik, en haar veronderstelling vooraf dat ze Noorse Boskatten waarschijnlijk wel erg mooi en lief zou vinden (want ook die kennismaking was een stukje aanleiding voor haar mailtje), werd tijdens deze eerste ontmoeting geheel en al bevestigd ☺.

En zo komt het dat ik nu een prachtige collage heb met pláátjes van poezenplaatjes op het jongste Poespasje op mijn website – en al wie daardoor nieuwsgierig wordt naar Ellen’s verdere prestaties op fotografie-gebied kan op ditzelfde Poespasje een link vinden naar haar website…(by the way, dit soort foto’s mogen natuurlijk nooit ofte nimmer zonder toestemming van de maker worden gekopieerd en/of gepubliceerd!)

Ik ben benieuwd of Ellen nog meer van die prachtige katten-portretten voor me in petto heeft en of het wellicht ook nog een keertje gaat komen van een echte (lees ‘voorbereide’) fotosessie met mijn bosgespuis… Wat mij betreft smaakt het naar meer… ☺!

Mooi stelletje!!!

Wat heb ik een spijt! – dat ik mijn fototoestel niet bij me had toen ik, een paar dagen geleden, Rhoslyn uit logeren bracht voor haar ‘date’ met Xanthoz, de megalieve en megamooie Boskater van cattery Nordic Mystery!!!
Vooraf had ik Sandra, de eigenaar van deze mooie jongen, al een paar keer verteld – eigenlijk een beetje gewaarschuwd – dat mijn roodblonde meisje een beetje verlegen is en van onverwachte dingen soms zelfs een beetje bang… Maar mijn grietje heeft mij met open mond doen staan ☺! Al vanaf de eerste paar seconden, bij het neuzen en ruiken, was ze errug geïnteresseerd, ging over van ligstand naar zit, strekte haar nek en zette haar ogen op groot en alert! Vervolgens ging ze meteen achter de donkere man aan. En Xanthoz, die prachtige goeierd, ging zomaar meteen vrijwillig in een hoekje zitten… Tja, dat gaf Rhoslyn wel een erg goede gelegenheid: ze begon met een snelle roffel te geven op zijn hoge voorhoofd met links, niet echt hard en zonder nagels, dat dan weer wel. Het mondde uit in een wedstrijdje mismeppen, en tjongejonge, wat waren ze daar allebei goed in! Uiteindelijk liep Rhoslyn weg, maar kreeg onmiddellijk Xanthoz achter zich aan; en toen ze nog wat misslagen hadden uitgewisseld werden de rollen omgekeerd: Xanthoz ging er vandoor en gelijk volgde Rhoslyn hem weer.
‘t Was al met al een boeiend schouwspel voor twee hobbyfokkers die een beetje verliefd zijn op hun eigen kat! Want allebei maakten de katten zich voor de ander een beetje extra indrukwekkend door de oren goed hoog en en naar voren, en vooral ook de kraag breeduit op te zetten; maar bovendien gaf de kleurencombinatie van haar hele lichte crème/wit met zijn diepdonkere zwart gemarmerd wel een hele aangename aanblik!
Kortom, we hebben er een poosje heel erg van genoten (en dus: spijt over het ontbreken van mijn camera!).
Maar ja, ’t werd natuurlijk ook een keer tijd om afscheid te nemen, al was dat na dit hoopgevende begin gelukkig niet eens zo heel erg moeilijk.


Nu is ze weer thuis, mijn eigenste meissie (gelukkig!) en lijkt het gewone leven weer zijn gewone gang te hernemen. Rhoslyn zelf moet nog wel effe wennen hier, want ze heeft het helemaal naar haar zin gehad met haar nieuwe geliefde en de goede zorgen van zijn eigenaars. Dus, ongeacht of het wat wordt tussen die twee, zij heeft een prachtig uitje gehad en dat pakt niemand haar meer af ☺!
Dank je wel Xanthoz, Sandra en Richard voor het aangename verblijf, het goede gezelschap en de warmte en goede zorgen!!!
En nu… rest ons niets anders dan deze eerste spannende weken door te komen en te hopen en te duimen: zal ze wel of zal ze niet……?!


NB: nog even een klein boekje open over Xanthoz ☺: hij is niet alleen mooi en een fantastische lieverd en knuffel, maar hij is ook het tegendeel van fotogeniek! Ik heb nog niet één foto van hem kunnen nemen, of zelfs maar een foto van hem gezien, die hem ook maar een beetje recht doet… Hij is er een ster in om op het juiste moment zijn ogen dicht te doen en er een beetje als een sufkop uit te zien en vooral ook om niemand een goede indruk te geven van zijn fraaie Norenkop en –ogen!
Tja, ’t is niet anders, alwie hem niet in levenden lijve heeft gezien, zal het moeten doen met een paar min of meer gelukte plaatjes – een ‘karikatuur’ van zijn indrukwekkende uiterlijk ☺! We zullen het ermee moeten doen ☺…!!!

prinsesje heeft het prinsheerlijk...

Grote plannen en groot ongeduld

Ik mag dan met groeiend ongeduld zitten te wachten tot twee van mijn bosvrouwtjes gaan aangeven, dat ‘het’ er nu wel eens van mag komen, tijdens al dit wachten heb ik bepaald niet niks zitten te doen. ’t Is hier altijd hollen of stilstaan onder onze bomen, zo heb je niks leuks of noemenswaards te melden, maar zo ook heb je elke paar dagen wel weer een andere actualiteit.
Vanaf het moment dat ik verliefd werd op het koppie van kleine Brun (toen nog gewoon op een foto ☺), ben ik steeds maar bezig met het aanpassen van de website. Eerst een pagina + stamboom maken voor die kleine donkere kater en nu mag ik de hele procedure nog eens doen met de komst van een schattig klein blauw bospeutertje (maakt niet uit, je wordt er vanzelf steeds handiger in ☺).
Ook heeft het kattenklokje dat altijd de marge van dit Bosblad sierde de laatste tijd zoveel kuren vertoond, dat ik het zat was (weg met dat ding! ☺). Gelukkig stuitte ik onlangs op dit nieuwe uurwerkje – wat mij betreft geheel in stijl met ons bos en ons blad…

Maar in de afgelopen week heb ik ook een prachtig plan voor mijn “Kittens voor later”-pagina kunnen rond’breien’: het vinden van een date voor mijn meisje Flori! Alinde’s Brutus is een magnifieke kater (hij is ook nog maar één puntje af van de titel ‘Europees Kampioen’!), die verschrikkelijk lief is, een geweldige – compleet Noorse! - stamboom heeft en bovendien fantastische kittens geeft.

Supreme Champion (EC) Alinde's Brutus

En omdat ik met mijn kleine hobbycattery niet alleen heel veel wil genieten, maar ook wil proberen om een kleine bijdrage te leveren aan het behouden van het prachtige type dat de Noorse Boskat van oorsprong was/is, is Brutus mijn ‘lot uit de loterij’!
Ik ben dan ook heel blij met het fiat van Torvhede’s cattery voor deze match! Dank je wel, Reina!!!

Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat ik nooit fatsoenlijk de prachtkaterkerels heb voorgesteld van Eline (vorig jaar) en Rhoslyn (hopelijk binnenkort ☺).
Dan heb ik toch echt nog wat goed te maken!
Gelukkig kan dat allemaal nog, want de kittens van Junior T (van Yjovi) en Eline zijn lief en mooi genoeg om hun partnerschap nog eens te hernieuwen.
En wat betreft die megaman voor Rhoslyn, Drakborgen’s Xanthoz Barbaren, - zijn introductie zal ik doen als mijn kleine blonde grietje uit logeren is…en dat dat maar heel gauw mag gaan gebeuren! ☺

Luizenleven

Terwijl ik, met toenemend ongeduld, zit te wachten totdat deze
en deze
een keertje toe zijn aan een man (☺) – want mijn hart en huis zijn nu echt wel weer eens toe aan kittens ☺! –, gaat het (luizen-)leventje hier in het bos zijn dagelijkse gang.
De dames vinden het heerlijk dat het weer een beetje lekker fris is buiten, want daar zijn ze nu tenslotte op gekleed.
Brun vindt het ook wel lekker buiten hoor, maar zijn bontje is nog niet dik genoeg om het lang uit te houden in de kou. Meestal komt hij dus al na een kwartiertje weer binnen om vervolgens mij te gaan bezighouden, dat wil zeggen dat hij eerst op schoot springt, mij paait met een paar zachte kopjes tegen mijn kin om dan regelrecht door te klimmen (jawel, met nagels en al!) tot hij een lekker plekje op mijn schouder en in mijn nek heeft gevonden, alwaar hij op zijn gemakkie gaat liggen, knorretje aan met volume hoog ☺. Vaak steekt hij dan effe zijn neus in mijn oor en vanwege zijn genoeglijk spinnetje geeft dat een erg wonderlijk gevoel in mijn hoofd – dat dan in zijn geheel lijkt te gaan zoemen ☺! Mijn knuffelbeer(tje) herhaalt dit ritueel ettelijke malen op een dag, hij is net een levend nertsbontje; maar als hij daarboven ter plekke natuurlijk ook slaap krijgt en dan een riantere slaapplaats opzoekt, is mijn nekwarmertje weg en krijg ik het meteen koud… brrrrr: ‘Brun, kom nog effe trug, ’t is koud zonder jou!’

Brun’s leventje is nu wel echt een luizenleven hoor: zijn dag bestaat uit eten, wassen, eten, knuffelen, eten, slapen, eten, spelen, eten, gewassen en vertroeteld worden door pleegmoeder Flori, eten, knuffelen, eten … en nog eens eten! Tsjongejonge, wat werkt hij momenteel een hoeveelheden voedsel weg, ik kan het bijna niet aangesleept krijgen ☺!
Hij heeft het ook wel naar zijn zin zo, zo te zien (gek, he?), want voor het wakkere deel van zijn dag loopt hij met een vage grijns om zijn smoeltje rond – alsof hij dit luxe-leventje geheel en al zelf voor elkaar heeft gebokst en het bovendien vanzelfsprekend en niet meer dan zijn goede recht is… ☺!!!

’t Wordt nu tijd dat ik dit blogje beëindig, want terwijl ik aan het typen ben, wandelt Brun doodgemoedereerd heen en weer over mijn toetsenbord en tikt er allerlei letters en woorden tussen, die ik hier helemaal niet in wil hebben ☺ (pfffffff, valt niet mee, zo’n vrijpostig manneke ☺!)