Bosvlegels
Mijn kleine bosvlegels zijn vandaag alweer een stuk ouder en groter en zwaarder en behendiger en, natuurlijk, vlegeliger dan de vorige week. Wat is het leuk om mijn dubbelkwartet gade te slaan! Ze zijn met z’n allen echt een grote familie en ik geloof dat ik nog het meest geniet van hoe dat allemaal met elkaar omgaat en speelt, rollebolt en tikkertje doet en mekaar wast en vertroetelt om na afloop gezellig tegen mekaar aan in slaap te vallen.
Zonde van de tijd trouwens, dat slapen – dat vinden de kleintjes in ieder geval allemaal en vooral Rhoslyn doet al haar best om dat zandmannetje te vlug af te zijn, maar uiteindelijk moet ook zij er altijd aan geloven…
Elke week denk ik: 'ik geloof dat ze nu op hun leukst zijn'. Maar een weekje later zijn ze dan weer net zo leuk of misschien nog wel ietsje leuker!
Maar wat gaat het nu hard – ik tel af, in de wetenschap dat de nieuwe bos(kat)wachters van de Feeënzonen hetzelfde doen, maar dan vol ongeduld en voorpret! Het is ze van harte gegund – niks zo leuk voor me als de wetenschap, dat ze zo gewenst zijn en vertroeteld zullen worden!
En dus heb ik het nu nog even hartstikke druk met genieten van mijn kleine bosgespuis en alles uit mijn dagen te halen wat erin zit!
