zaterdag 15 december 2007

Ingezonden… knuffelkat Levi


Een paar weken geleden kreeg ik ook van Corrie, de boskatwachter van Levi, een bijdrage voor mijn weblog. Helaas moest de publicatie ervan even worden uitgesteld in verband met het overlijden van Flynn.
Dus is het nu de hoogste tijd om Corries artikeltje te plaatsen in dit Bragalund’s Bosblad. Harstikke leuk, Corrie, en hartstikke bedankt!



Na dat leuke verhaal over Milo kan ik natuurlijk niet achter blijven.
Ook Levi is ’n geweldige lieve knuffelkat, weegt nu 4 kilo en 8 onsjes (d.d. 26-11-07 – red.).
Als je tegen Levi praat, kan hij zo lief kwispelen met het puntje van zijn enorme mooie staart!


Levi houdt ook erg van ’n schone vacht, dus moet hij veel poetsen. Daar is hij erg druk mee - zelfs mijn bejaarde kater Bo en Dana, het hondje van mijn dochter, krijgen regelmatig een flinke poetsbeurt van Levi.


Hij is altijd in mijn buurt te vinden, het liefst ligt hij in mijn nek. Jammer genoeg wordt hij daar eigenlijk een beetje te groot voor. Maar met ’n beetje duw- en trekwerk lukt het Levi elke keer weer om toch lekker bij me te liggen. En daar geniet ik weer heel veel van.
Dank je wel, Joke, voor zo’n heerlijke, lieve knuffelkater.

Corrie

zondag 9 december 2007

Het is stil…


Wat is het stil in het Bragalund’s bos, zonder de grote roodblonde gangmaker en clown…
We zijn allemaal van slag nu mijn grote kleine vriend er niet meer is - op Rhoslyn na die nog te jong is om lang bij de pakken neer te zitten. Eline’s stemmingen jojo-en wat heen en weer, tussen stil zitten kijken (wachten?) en lekker gaan liggen rollen omdat haar eerste krolsheid aan het doorkomen is.
Maar Fee, Flori en ik vinden het allemaal nog maar niks, we hebben geen zin in spelen of rennen en daveren en we kruipen om de beurt bij elkaar om wat knuffels en troost. Flori mist haar grote held en idool; Fee is erg onrustig, ze slaapt weinig en komt nu heel vaak bij me kroelen – wat waren Flynn en zij aan elkaar verknocht en daar kan geen enkele andere twee- of viervoeter tegenop; en ik? – ik doe mijn best er wat van te maken, maar voor nu is het erg stil en saai, en alles in dit bos lijkt me aan hem te herinneren, mijn speciale vriendje die zo diep in mijn hart zat/zit…
Het zal heus wel een keer slijten, maar wat mis ik dat ventje…

op mijn camera zaten nog wat foto’s van 14 dagen geleden -
over ‘verknocht’ gesproken…

zondag 2 december 2007

Afscheid


Flynn - zoals ik me hem wil blijven herinneren...