Flo

Ja, dit blogje gaat over Flori, maar eerst effe wat anders: gisteren stuurde Petra (Skidbladnir) me een foto van haar kater Hjalmar, die ook zo lekker met z’n poten gestrekt naar achteren ligt te liggen! Hartstikke leuk! Kijk dus even in het Archief (de maand augustus – “All in the family”, onderaan toegevoegd), want daar prijkt-ie in volle glorie…☺ !

Maar dan nu dus over Flo! Bij ons vaste goeiemorgenritueel van hedenochtend – wat altijd effe heeeeeel gezellig is met z’n zessen! – viel mijn oog op en in de speeltunnel die ik vorige week maar weer eens van stal had gehaald. Me afvragend wat ik daarin nou toch voor blauws zag schemeren, boog ik mij voorover en trof er, lekker languit liggend in dat tunneltje, mijn vochtige vaatdoek aan ☺☺ ! Ik hoef me bij dit soort ontdekkingen nooit af te vragen wie de daadster is van zo’n actie, want het kan er altijd maar ééntje zijn: Flori ☺ !
Na de vaatdoek te hebben afgevoerd, deed ik grinnikend, en nieuwsgierig naar wat ik voorts wel zou aantreffen, maar weer eens een ophaalronde langs Flori’s diverse ‘holen’. Opbrengst van vandaag: naast de reeds genoemde vaatdoek, het zakje van mijn theezakje, een kassabon, mijn nagelvijl, alle mij nog resterende dichtbinders voor de vuilniszak en een paar postzegels (waar ze die vandaan mag hebben gehaald is me een raadsel…☺).


Kortom, ze is weer lekker aan het jagen en verzamelen geweest, mijn kleine meissie! Jammer dat ik dat van die vaatdoek niet heb kunnen aanschouwen: het moet een flink gesleep voor haar geweest zijn vannacht!

Flori’s jachtinstinct is oersterk. Als ik nieuwe verpakkingen open maak, is ze er meteen als de kippen bij, springt op het aanrecht en bekijkt alvast kritisch of er iets van haar gading bij is; ze wacht dan totdat ik even niet kijk, grijpt haar buit in de bek, springt van het aanrecht en spurt ermee naar haar hol van dat moment. Dat gaat allemaal in hoog tempo en zonder enige aarzeling. En haar ogen en dat kleine lijfje glimmen dan werkelijk van gretigheid en triomf! Het is een prachtig gezicht en het blijft me boeien en amuseren.

Grappige bijkomstigheid van dit alles is, dat Flori haar belang-stelling verliest, zodra ze haar buit heeft geborgen. Zogauw het voorwerp van haar verzamelwoede op zijn gerechte plek is gedeponeerd, vindt ze het weer de hoogste tijd voor alle andere verstrooiingen die het Bragalund’s bos en haar bewoners haar te bieden hebben. Deze ochtend lokten het balkon en het zonnetje haar alweer heel snel naar buiten, waar ze al het andere bosgespuis ging aanzetten tot een rondje rennen, klauteren en daveren.
Ik hou er wel van, zo’n zondagochtend!