Bragalund residence – the Lady of the house

Fee – ze is de grande dame van mijn huis en het boeiende vind ik nog altijd, dat ze zich ook werkelijk zo gedraagt. Ze is rustig (meestal ☺), ze is lief en heel zachtaardig, ze verzorgt zichzelf tot in de puntjes en ze zal zich nooit opdringen. Als Fee iets echt heel graag wil, gaat ze erbij zitten, heel bevallig, heel geduldig en zonder aandacht te vragen. En juist dát doet me altijd weer smelten, zodat ik onmiddellijk in de benen spring om te onderzoeken of ik haar van dienst kan zijn…
Feetje is wat mij betreft een echte ladypoes, die zich te allen tijde elegant en soepel beweegt, ook als ze zich wast of aan het eten is. Ze loopt zo gracieus als een meisje op hoge hakken en het puntje van haar staart wuift dan in een bevallig bochtje van links naar rechts en weer terug.
Ik heb altijd gedacht dat Fee ‘weet’ hoe mooi ze is en dat ze me daar graag van laat genieten, nooit arrogant, maar zelfbewust en heel natuurlijk.
En last but not least houdt ze zich ook nog eens aan de huisregels: het aantal keren dat ik Fee iets heb moeten verbieden is nog altijd op één hand te tellen!
Kortom, mijn Lady-of-the-house is mooi en beschaafd – en uit bovenstaand mag blijken dat ik nog steeds weg van haar ben, mijn grote, kleine dame, die op waardige en vaardige wijze het overige bosgespuis bestuurt.

Maar laat nou niemand denken, dat Fee, met al haar rust en waardigheid, dus wel een beetje erg saai zal zijn. Nu ze het moederschap met alle bijbehorende verantwoordelijkheden heeft afgelegd, is ze weer lekker haar oude zelf geworden. Voor het grootste deel van de dag geniet ze buiten of van haar meest recent gekozen luierplekje binnen. Maar dan ineens, juist als je het helemaal niet verwacht, wil ze actie en verzint daarbij haar geheel eigen, originele bezigheden. Soms blijft het bij een rondje pingelen met een tafeltennisballetje, heel beheerst en beschaafd en lieftallig allemaal.

Maar bij andere gelegenheden komt zomaar ‘het beest’ in Feetje los ☺ en verandert ze in een dozensloopwerker van jewelste. Jawel, het is haar specialiteit: zelfs de meest geharde dozen van het stevigste karton moeten het afleggen tegen haar ervaren klauw- en bijttechnieken. Binnen een half uurtje tijd heeft ze het apparaat tot een vormeloze gatenkaas verwerkt. En als het karwei dan geklaard is, verliest de dame (?) ook meteen al haar belangstelling en gaat een tukkie doen – alsof zij beslist de dader niet was!


Feetje heeft, kortom, al haar oude hobby’s weer opgepakt en gaat weer zwierig en dartelend door het leven. Maar wellicht is zij de laatste dagen toch een beetje al te wulps en uitdagend in de richting van mijn grote roodblonde je-weet-wel-schelm; zou ze nou weer stil en beschaafd krols zijn, waar ze zo verschrikkelijk goed in is gebleken? ’t Is niks, maar omdat grote F&F beide met deze gemoedstoestand niet goed raad (meer) weten, eindigt haar flirt tegenwoordig dan ook herhaaldelijk in een potje matten… En daar Flynn nog steeds zijn lagere positie in de rangorde niet heeft geaccepteerd en zij nog steeds niet heeft geaccepteerd, dat hij het niet geaccepteerd heeft..., zal deze kwestie hen nog wel een poosje bezighouden, denk ik zo…☺!

Maar gelukkig is het niet alle dagen bal en zorgen de drie meiden hier en daar wel voor wat afleiding. En Feetje mag dan haar taak als moeder hebben afgerond, haar dochter denkt daar toch nog steeds effe heel anders over. Minstens drie ker per dag stoort Rhoslyn haar moeder in haar lichte sluimer door in de smetteloos witte buikvacht op zoek te gaan naar…, jawel, een tepel!
En Feetje, zachtaardig en tolerant als ze is, ontvangt die kleine [nou ja, kleine … bijna 7 maanden en 3,3 kg!] nog altijd met een dosis likjes en draait-dan-wat-bij om haar dochter de ruimte te geven!

’t Is niet te geloven, dat ze ‘t nog altijd toelaat – al lijkt Fee er inmid-dels wel steeds sneller genoeg van te krijgen: dan staat ze op en gaat demonstratief op haar buik op de verkoelende vloer liggen ☺! Bar gesloten – en, nee, niks happy hour!

Des te schattiger is het, dat zich nu al een aantal keren iets nog veel wondelijkers heeft voorgedaan:

Flori [ja, die met die grote mond en dat kleine hartje] heeft de laatste weken al enkele voorzichtige pogingen ondernomen… en jawel, hoor: het mág van Fee – sterker nog, dit ‘kitten’ wordt met net zulke lieve kattenwasjes begroet! Is dat nou mooi of is dat mooi?
Ik geloof toch, dat Fee haar moederschap nog niet geheel vaarwel heeft kunnen zeggen…