Snelle interventie vereist

De jongste bosbewoner in Bragalund is een schatje, ze kan fantastisch spelen en is zo dol op knuffelen, dat ze al begint te spinnen als je maar naar haar wijst. Ik heb het over dat heerlijke blonde meissie – Faelynn. Volgens mij ga ik heel erg boffen met dit grietje – als ik een beetje mag afgaan op wat ik nu allemaal van haar zie en met haar meemaak. Ze heeft bovendien, vind ik nog steeds, een hele leuke naam… (fijn dat ik dat nog steeds vind want ik heb hem NB zelf voor haar uitgezocht ☺).

Maar…… de laatste tijd ben ik al een aantal malen op een ernstig probleem gestuit: als ik haar roep, is haar moeder degene die reageert… logisch ook, want ‘Fee’ en ‘Faelynn’ klinken teveel hetzelfde. Natuurlijk had ik dit bij het uitkiezen van namen voor mijn Feeënkinderen zeker wel opgemerkt, maar ik ging er op dat moment van uit dat dit perikel wel zou meevallen. Bovendien vond ik de naam zó leuk – als bonus ook nog een F-naam – dat het praktische bezwaar het al snel aflegde tegen mijn enthousiasme.

Maar nu mijn kleine humpie al dik acht weken jong is, blijkt de praktijk toch werkelijk weerbarstiger dan vooraf ingeschat:
• mijn privé-omgeving sputtert en protesteert geleidelijk aan steeds heftiger tegen de moeilijk uit elkaar te houden namen [en dat alleen was zo erg nog niet - tenslotte ben ík vooral degene die met mijn Bosgespuis leeft en communiceert, maar:…]
• doordat de namen van moeder en dochter zo overeenkomstig klinken, lijkt het erop dat kleine Faelynn meer moeite heeft met het herkennen van haar naam dan de drie Feeënzonen.
Deze beide argumenten - gevoegd bij de al eerder beschreven verwarring die ik bij moeder en dochter over hun aanspreekvorm heb waargenomen, hebben mij vandaag doen besluiten tot een rigoreuze maatregel – en wel met spoed (lees: ‘per direct’) door te voeren, namelijk wijziging van de naam Faelynn (beter ten halve gekeerd dan… ☺).

Gelukkig lag/ligt er op de plank nog een prachtige naam, omdat mijn zoektocht naar Feeënnamen vooral – nogal wiedus – mooie meisjesnamen had opgeleverd; en ik vond het al spijtig dat ik, met één poesje in het nestje, er slechts één van kon gebruiken…
Zo komt het dus dat vanaf vandaag mijn kleine Faelynn verder door het leven zal gaan als ‘Rhoslyn’ ( – ‘Lady of the Rose’) – wat mij betreft is ze er rozig en rossig genoeg voor…☺.

Resultaat: snelle interventie succesvol toegepast (☺).

Back in business

Bragalund’s Bosblad – jaargang 2 – nummer 1…

Of ikzelf een kapitale fout heb gemaakt of dat de provider (of wie dan ook op de digitale snelweg) een crash heeft veroorzaakt, ik zal het niet meer kunnen achterhalen.
Feit blijft dat mijn weblog gisteren, toen ik probeerde mijn lay-out met een nieuw javascriptje op-te-leuken, ineens op ‘blank’ ging…! Ik kreeg het warm en koud en weer warm en nog eens koud, maar wat ik hierna ook probeerde – mijn geliefd Bosblad kreeg ik er niet mee terug!
En daar zat ik nou, met een klein schermpje dat bovenaan de titel “Title” toonde en mij vertelde dat er geen berichten waren die aan mijn zoekopdracht voldeden – grrrrr: ik had niet eens een zoekopdracht gegeven!!! Alles weg, artikeltjes, foto’s, tekeningetjes en javascripts!!!
Wonderlijk genoeg (geluk bij een ongeluk?) is mijn weblog-adres nog wel gewoon in-de-lucht – iets wat de regelmatige lezer dezes ook moet zijn opgevallen.

Na een ochtendje mokken en mopperen moest ik toegeven dat dit zo niet lang moest duren, dus eerst maar even op de website gezet dat het niet aan uw computer ligt (maar aan de mijne?). En vanochtend realiseerde ik me, dat ik (natuurlijk) toch weer verder wil met mijn blogje, want ik mag dan geen dagelijkse, maar toch wel een regelmatige schrijver zijn.
Er zat/zit dus niks anders op dan een herstart te gaan maken…
Helaas zijn alle (nieuws-)berichten verloren gegaan, maar ben ík even blij dat ik alle afbeeldingen en javascripts nog ‘achter de hand heb’ – kan het toch nog weer een beetje als vanouds eruit gaan zien. (Voor vandaag vind ik het zo wel weer genoeg met het gefröbel - morgen de rest van de aankleding.)

Zonderling feit doet zich echter nu voor, dat ik niet precies wist/weet waarmee en hoe te beginnen, dus dan vandaag maar eerst een toelichting op de crash zelf – schrijf ik dat meteen maar effe van me af.
Natuurlijk is er schrijfstof genoeg met 4 kleine, 2 wat grotere kittens, 1 moederpoes die ontwapenend gek is op haar kindjes en 1 volwassen kater die zich als een kitten blijft gedragen, maar ik kan u verzekeren dat deze tegenslag niet goed was/is voor mijn humeur en/of mijn inspiratie (gek hè?).
Maar dat komt natuurlijk ook wel weer goed, met het mooie weer buiten en dat levendige, grappige gespuis binnen – dus: morgen is er weer een dag…