Fee in dartelstemming

Het is één uur op deze rustige zondagmiddag. Mijn bosgespuis heeft zich over de diverse zachte slaapplaatsen verspreid en ligt vergenoegd te dommelen. Ik kijk naar buiten en zie dat het begint te regenen, nou ja, noem het maar gerust gieten.
Fee wordt nu goed wakker en haast zich door het kattenluik naar buiten – ’t lijkt wel of ze hier nou net op heeft liggen wachten de hele ochtend! Ze loopt doelbewust naar het uiterste puntje van het balkon – daar waar het het natste wordt en de wind het hardste waait…
Ze geniet ervan, van deze nattigheid en laat de wind lekker door haar haren blazen. Ik vind het altijd weer een mooi gezicht, die welige vacht die zo prachtig alle kanten op waait.
Ik weet wat er nu komt, Feetje krijgt van dit weer altijd de kolder in haar kop: ze roetsjt in wilde vaart de klimpaal op en af en rent dan het balkon in volle lengte op en neer; dit ‘rondje’ herhaalt ze dan nog een paar keer en tegen die tijd is ze volledig opgeladen voor alle gekkigheid die haar maar voor de pootjes komt. En als het zo lekker waait, kan dat van alles zijn: een paar bloesemblaadjes die het balkon zijn opgewaaid, een dot verzamelde sisalvezels, omdat het oude klimgevaarte steeds maar verder uitvalt, of zelfs een pluk kattenhaar, door de wind bijeengeblazen tot een spannend soort muis… Feetje vindt in deze stemming alles spelenswaard en ze is nu net een jong katje, dat jaagt op alles wat beweegt, met zwiepstaart, oren naar achteren en ogen vol vuur!
Het komt erop neer dat Fee zich niet erg zwanger gedraagt, niewaar?

De afgelopen week leverde daarvoor nog wat meer aanwijzingen: nadat ze eerder haar vriendinnen tegen zich in het harnas had gejaagd met haar sjagrijnige buien, doet Fee nu al haar best om het met iedereen weer goed te maken: Flori en Rhoslyn krijgen vriendelijke kopjes en worden steeds opnieuw met lieve likjes gewassen. Flori vindt het allang weer best en geniet van Fee’s aandacht, maar Rhoslyn vertrouwt het nog niet helemaal… Daarvoor is ze inmiddels iets te vaak en te nadrukkelijk door haar eigenste moeder met een grauw en een snauw afgewezen ☺.
’t Komt natuurlijk allemaal wel weer goed, maar Rhoslyn heeft er nog effe wat meer tijd voor nodig, zullen we maar zeggen.
Met Eline valt er voor Feetje niks goed te maken, die is in de afgelopen periode gewoon haar eigen rustige gangetje gegaan en Fee heeft het dan ook nooit nodig gevonden om haar op afstand te houden – misschien ook uit respect voor Eline’s blijde toestand???

’t Ziet er al met al dus niet naar uit, dat mijn mooie prinses in ‘gezegende staat’ verkeert (maar ik houd voor de zekerheid toch nog maar een klein slagje om de arm: met Feetje weet je nou eenmaal nooit helemaal waar je aan toe bent…).
We wachten het dus allemaal maar gewoon rustig af, in de aangename wetenschap dat Eline wel zeker een mooi geheim bij zich draagt – en wat doet ze het goed, dit aanstaande moedertje!