Kroniek

(van vier kleine Narniakittens en hun belevenissen)

Een paar dagen geleden kregen we hier bijzonder bezoek: er kwam een kindje over de vloer! De kleine dreumes had al dagen lang de mond vol gehad van de “babypoesjes” en als haar moeder de kittenpagina’s van mijn site opent, reageert ze steevast met “grrrrrrrauw”, want die grote Narnialeeuw spreekt haar aan!

Op een rustige namiddag ging het er dan eindelijk van komen en de kennismaking was om van te smelten. Kleine Saydee - want naar die mooie naam luistert ze – vond de minipoessies meteen zo leuk, dat ze begon te gillen en te kraaien van enthousiasme. En de minipoessies waren gelijk zo benieuwd naar dit nieuw formaat mens, dat ze tot aan het hekje naar haar toekwamen en op een keurig rijtje gingen zitten kijken. Het genoegen was dus wederzijds. Alles wat jong is, is toch zo hartveroverend. En wat was het leuk om weer eens bevestigd te zien dat Noren, zelfs zo jong al, gek zijn op kindjes!
Zo, dat was alweer een nieuwe belevenis in het socialisatieproces van mijn klein gespuis. Tot dusver vinden ze alles machtig interessant en doorstaan ze alle ‘proeven’ glansrijk ☺.



Ook een paar dagen geleden werd het tijd om het hekje van het kittenerfje maar eens een uurtje open te zetten – tenslotte moeten de kleinen ook lekker gaan leren rennen en daveren. ’t Was spannend, hoor, dat kon je aan hen zien! Maar het duurde niet lang of de nieuwsgierigheid won het van de onzekerheid en al snel verspreidde het spul zich tot in alle hoeken van de kamer – een eerste oriënterend onderzoek, zullen we maar zeggen. Het nieuwe vloeroppervlak ( de gladde kurkvloer) bleek plus- en minpunten te hebben: dat rennen is toch al zo’n opwindende nieuwe inspanning en als je dan ook nog startproblemen ondervindt doordat je uitglijdt bij het afzetten, verlopen niet alle spurt-acties helemaal naar verwachting ☺. Minpunt voor de vloer dus. Maar… als je dan eenmaal op snelheid bent en wilt afremmen - voor de bocht of omdat je weer een nieuw spannend voorwerp tegenkomt – glij je ook effe door! Een net zo verrassend bij-effect, maar dít werd door de kleintjes wél als plezierig gewaardeerd. En natuurlijk moesten ze het wel effe een paar keer herhalen om te checken of het klopte – en jawel, hoor, de glijbaan deed het nog steeds! Toch ook nog een pluspuntje voor de vloer dus.
Na het eerste enerverende halfuurtje waren de dreumesen bekaf en één voor één zochten ze hun vertrouwde stekjes weer op - om bij te komen van hun avontuur en ook om er maar eens diep over te dutten. Wow, wat een belevenis was dat! en ook: wat is die grotemensenwereld groot, zeg (en nu hadden ze alleen nog maar de kamer geëxploreerd☺!)!



Sindsdien gaat de poort van hun kittenverblijf elke dag een uurtje open en genieten de kleine schattebollen volop van hun vrijheid en van alle nieuwe ontdekkingen en belevenissen. Na afloop zoeken ze dan een zacht slaapplaatsje op, moe maar voldaan. Het leven is prachtig, vinden ze (en ik ben het helemaal met hen eens!).