De laatste loodjes...

Jawel, de laatste week van de zwangerschap van Rhoslyn is ingegaan! En langzaamaan krijgt ze het zwaarder nu, al is ze lang niet zo tonnetjerond als Eline vorig jaar. ’t Lijkt er voorlopig dan ook op dat ze niet zoveel kittens draagt en dat zou, vooral voor mijn roodblonde grietje zelf, alleen maar een voordeel zijn. Maar een feit is dat zoiets eigenlijk niet te voorspellen valt – ’t kan net zo goed zijn dat ze haar ongeboren kroost diep verborgen houdt ☺. We wachten dus nog gewoon maar (on)geduldig af wat Moeder Natuur in petto heeft.


Terwijl ik de druk en het ongeduld geleidelijk aan begin te voelen, is de aanstaande moeder de rust zelve. Rhoslyn geniet van haar huidige toestand (zo prachtig om te zien!) en ondergaat het met geduld – behalve dan als de jonge garde haar teveel voor de pootjes loopt! Geheel in strijd met haar gebruikelijke verdraag-zaamheid vindt ze Irina en Brun nu soms wel errug lastig en als die naar haar huidige maatstaven te vrijpostig zijn – bijvoorbeeld door aan haar al te intieme lichaamsdelen te ruiken –, blaast ze eens flink in hun richting: ‘Zo, scheer je weg, opgeschoten pubers, om te beginnen begrijpen jullie hier nog geen jota van en ten tweede heb ik in mijn huidige staat recht op veel meer respect en achting – zeker van jullie!’
Ik geloof inderdaad dat Irina noch Brun er één snars van begrijpt, vooral niet van Rhoslyn’s nieuwe ‘nukkigheden’ – zo kennen ze haar tenslotte helemaal niet! Het jongste tweetal in ons bos gaat er echter niet aantoonbaar onder gebukt, want nadat ze zich voor de zekerheid maar uit de voeten hebben gemaakt, gaan ze vrolijk verder met waar ze gebleven waren en meestal is dat het uithalen van kattenkwaad, met z’n tweeën of solo.
En de enige hier die er vol verwachting en een beetje rusteloos van wordt – dat ben ik…☺