(Nieuw) leven in de brouwerij!

Het Bragalund’s bos herbergt weer kittens en da’s een feessie, hoor! Moeder Eline zorgt voor en waakt over haar babies alsof ze nooit anders heeft gedaan – net zo model als tijdens haar zwangerschap. Na een voorspoedig verlopen bevalling was de start van het zogen even wat moeizaam, doordat bij Lientje een ontsteking dreigde. Maar met tijdig ingrijpen is dat probleem netjes in de kiem gesmoord. De kleintjes groeien inmiddels prachtig en nu al bijna een week geleden gingen hun oogjes open en begonnen ze te luisteren naar de geluiden in hun omgeving.
Ik vind het heerlijk om af en toe weer het gepiep van die minipoessies uit de diepte van de werpkist te horen opstijgen (ik had het gemist!). Er hoeft er maar eentje een kik te geven of moeder is er als de kippen bij om de welstand van haar kindjes na te gaan. Dan deelt ze aan allemaal haar zoveelste was- en massagebehandeling uit en is het kleine spulletje meteen weer stil.

de Narniakittens - 5 dagen oud

De andere bosmeisjes reageren ieder op eigen wijze op (de komst van) de nieuwe huisgenootjes:
Fee houdt zich, na effe flink sjagrijnig te hebben gedaan, nu afzijdig (maar heeft op afstand alles in de gaten!). Ze zit er in het geniep heel erg naar te verlangen weer eigen babies te hebben – maar ja, Moeder Natuur heeft in deze aangelegenheden altijd en onver-biddelijk het laatste woord… (en dát heeft zij nog niet gesproken!)
Jongste telg Rhoslyn beziet alle nieuwigheden met grote nieuws-gierigheid en gepast ontzag. Ze vindt het kleine grutje machtig interessant, maar heeft nog niet het lef gehad om meer te doen dan heel veel en heel ingespannen toe te kijken en af en toe voorzichtig te ruiken – zo spannend allemaal! Wat zal ze genieten straks, als de kleintjes lekker rond gaan banjeren!

En dan Flori! Toen de bevalling van Eline begon, was ze één en al zorg en moed: ze kroop bij haar zus in de werpkist en gaf haar een troostende en bemoedigende wasbeurt. Maar al na de geboorte van de eerste baby nam dappere Flo de benen. Haar onrust nam toe naarmate er meer van die kleine humpies verschenen en toen Eline klaar was met werpen, was kleine Flo ‘geen mens meer’ ☺ en bijna in paniek.
Gelukkig doet een rustige nacht wonderen voor het gemoed en vanaf de volgende dag bleef Flori niet verder dan een paar meter verwijderd van haar zus en de werpkist met zijn o zo boeiende inhoud! Met de tijd groeide haar vertrouwen en na een week kon ze zich niet meer beheersen: ze dook bij Lientje en de kittens in de kist en begon gretig en met overgave aan het wassen van en passen op de babies – een zelfgekozen taak die ze tot op heden toegewijd uitvoert.
Wat is ze gek op de kleintjes en wat doet ze haar ‘werk’ enthousiast – het is prachtig om te zien! En nu zij zo’n beetje als pleegmoeder fungeert, kan de echte moeder de touwtjes af en toe eens een beetje laten vieren – Lientje is tenslotte ook zo graag buiten, dat ze haar kroost nu met een gerust hart een uurtje overlaat aan de perfecte zorg van haar zus en hartsvriendin. Ze zijn waarachtig een sterk team samen!

teamwork

En de kleine vierling? Die heeft alleen maar voordelen van deze intensieve samenwerking: een dubbele dosis reinigings- en massagebehandelingen en te allen tijde een zachte warme buik om je tegen aan te vlijen – wat wil een klein kitten nog meer?!

de Narniakittens - 14 dagen oud