Loltrappen
Dat kleine gespuis van mij heeft het toch druk! Ze weten niet waar ze moeten beginnen en eindigen. Er is ook zoveel te doen! Je kunt je broer of zus vanuit een hinderlaag bespringen en dan een flinke robber knokken. Je kunt de klimpaal op klauteren en dan kijken wie er het snelste boven is. Je kunt pingelen met een balletje, hoewel – misschien is het propje papier toch leuker? Je kunt hard roetsjen door de lange speeltunnel, maar nog geiniger is ‘t om je broertje die daar net in ligt op zijn kop te timmeren. Je kunt aan de sjouw gaan met een muisje, of zelfs een pantykousje – allebei perfecte prooi. Je kunt klitten knopen in de staart van je moeder of tantes. Je kunt onder de kast kruipen en dan alle daar verzamelde speeltjes er onderuit schoppen. Je kunt je zusje treiteren door aan haar oren te trekken, al loop je het risico dat zij je op dezelfde behandeling trakteert. Je kunt proberen om helemaal zelf door het kattenluikje naar buiten en naar binnen te gaan – valt niet mee!
Je kunt glijbaantje spelen op het natte balkon. Je kunt na het glijbaantje spelen al je poten gaan wassen van de nattigheid. Maar het allerleukste is toch om sprintjes te trekken door het hele huis en alles wat je tegenkomt te gebruiken als hordes op je hindernisbaan. En als je dat nou met z’n vieren doet, weet niemand meer waar hij kijken – laat staan lopen – moet, want alle andere bosbewoners worden er horendol van (☺).
’t Is niks, maar naarmate hun uithoudingsvermogen groeit, neemt de lengte van hun donderjaagsessies toe, zodat het bos hier gedurende steeds langere termijnen op zijn kop wordt gezet. Maar af en toe is hun accuutje toch echt leeg en gaan ze liggen slapen op de plek waar ze moe worden en dat alleen al is genoeg voor een vertederde grinnik. De leuning van een stoel is nog tot daar aan toe, maar de drempel tussen hal en keuken lijkt mij toch wat hard… Of wat dacht je van een heel rijtje slapende kittens midden in het looppad?
Op sommige momenten lijkt het wel of ze met z’n zestienen zijn in plaats van met dit enkele kwartet!
Maar wat zijn ze leuk, dit viertal! Als ik sta af te wassen is er altijd wel eentje die gezellig naast me komt zitten en me verwachtingsvol aankijkt: ‘nou, kijk nou effe, want nu wil ik wel graag een aai hoor!’
(- is zo makkelijk als je net met natte handen staat ☺). Dat knuffelen is trouwens ook een favoriete bezigheid van ze hoor! Nee, effe niet als ze lopen te dollen en te daveren, maar stuk voor stuk genieten ze er erg van tegen de tijd dat ze zijn uitgeraasd of als ze net wakker worden. Wat een spul!!!
Maar één ding weet ik wel: als dit kleine gespuis zo nog een week of vier doorgaat, ben ik na hun verhuizing toe aan een rustige vakantie ☺☺☺!
