Rohan rabbit???!!!
Ditmaal ben ik Petra, boskatwachter van Rohan, extra dankbaar dat ze juist nu weer een gezellige bijdrage voor het Bosblad heeft aangeleverd: terwijl ik het zo druk als een klein baasje zit te hebben met allerlei niet-cattery-aangelegenheden, is er zo toch nog leuk nieuws op de Bosblad-voorpagina! Dank je weer heel erg, Petra!
Het was zomaar een zaterdagochtend in november. De zon scheen uitbundig aan een strakblauwe hemel en het was niet koud. Dat is mooi weer om het konijnenhok eens even helemaal schoon te poetsen, dacht ik. Het buitenverblijf van de katten werd afgesloten en hup, de twee konijntjes van ons mogen dan tijdens de schoonmaak daar even rondhuppelen.
Maar dan in de keuken: 3 honden die met smekende ogen vragen om een plasje te mogen doen en 5 katten die even niet naar buiten mogen, kortom er heerst ongenoegen en jaloersheid onder onze behaarde vrienden. Rohan en Kimba kijken vanuit het slaapkamerraam toe hoe de konijntjes vrolijk in hún buiten rondrennen! Maar ik vind dat de konijntjes nu even voorrang hebben.
Als het konijnenhok schoon is en ik de keuken instap, speelt Lotje (ons jongste poezenmeisje) met de worteltjes in de gang die voor de konijnen bestemd waren en Tijger (haar broer) zit heel zielig te piepen in de afvalbak. Ik maak een slalom door de hondenlijven, pak de worteltjes van Lotje af en redt Tijger uit zijn benarde situatie. Als ik mij omdraai om weer naar buiten te gaan, neemt Rohan net een reuze hap uit het bakje konijnenvoer. “Hé Peter Rabbit, kijk maar uit dat je geen lange oren krijgt” roep ik, maar Rohan trekt zich daar niets van aan en eet met smaak nog een heerlijke zonnebloempit op. O o o, ik kan jullie ook geen moment alleen laten, gespuis!!! Mopperend ga ik toch ook maar weer even het fototoestel halen.
Als de konijntjes weer in hun eigen hok zitten stel ik het buiten-verblijf weer open voor de kattenfamilie en met z’n allen gaan ze gauw kijken waar die twee wonderlijke diertjes gebleven zijn. Tevreden klimmen ze weer op hun plank, indringers zijn duidelijk niet gewenst!
Wij nemen de honden mee voor een lange herfstwandeling en als we thuis komen, gaan ze tevreden hun mandje in.
En het kattengepuis? Dat ligt met z’n allen tevreden op de bank te slapen zodat wij er niet meer bijpassen. Zo kwam alles toch nog op z’n pootjes terecht!
Petra
