Luizenleven

Terwijl ik, met toenemend ongeduld, zit te wachten totdat deze
en deze
een keertje toe zijn aan een man (☺) – want mijn hart en huis zijn nu echt wel weer eens toe aan kittens ☺! –, gaat het (luizen-)leventje hier in het bos zijn dagelijkse gang.
De dames vinden het heerlijk dat het weer een beetje lekker fris is buiten, want daar zijn ze nu tenslotte op gekleed.
Brun vindt het ook wel lekker buiten hoor, maar zijn bontje is nog niet dik genoeg om het lang uit te houden in de kou. Meestal komt hij dus al na een kwartiertje weer binnen om vervolgens mij te gaan bezighouden, dat wil zeggen dat hij eerst op schoot springt, mij paait met een paar zachte kopjes tegen mijn kin om dan regelrecht door te klimmen (jawel, met nagels en al!) tot hij een lekker plekje op mijn schouder en in mijn nek heeft gevonden, alwaar hij op zijn gemakkie gaat liggen, knorretje aan met volume hoog ☺. Vaak steekt hij dan effe zijn neus in mijn oor en vanwege zijn genoeglijk spinnetje geeft dat een erg wonderlijk gevoel in mijn hoofd – dat dan in zijn geheel lijkt te gaan zoemen ☺! Mijn knuffelbeer(tje) herhaalt dit ritueel ettelijke malen op een dag, hij is net een levend nertsbontje; maar als hij daarboven ter plekke natuurlijk ook slaap krijgt en dan een riantere slaapplaats opzoekt, is mijn nekwarmertje weg en krijg ik het meteen koud… brrrrr: ‘Brun, kom nog effe trug, ’t is koud zonder jou!’

Brun’s leventje is nu wel echt een luizenleven hoor: zijn dag bestaat uit eten, wassen, eten, knuffelen, eten, slapen, eten, spelen, eten, gewassen en vertroeteld worden door pleegmoeder Flori, eten, knuffelen, eten … en nog eens eten! Tsjongejonge, wat werkt hij momenteel een hoeveelheden voedsel weg, ik kan het bijna niet aangesleept krijgen ☺!
Hij heeft het ook wel naar zijn zin zo, zo te zien (gek, he?), want voor het wakkere deel van zijn dag loopt hij met een vage grijns om zijn smoeltje rond – alsof hij dit luxe-leventje geheel en al zelf voor elkaar heeft gebokst en het bovendien vanzelfsprekend en niet meer dan zijn goede recht is… ☺!!!

’t Wordt nu tijd dat ik dit blogje beëindig, want terwijl ik aan het typen ben, wandelt Brun doodgemoedereerd heen en weer over mijn toetsenbord en tikt er allerlei letters en woorden tussen, die ik hier helemaal niet in wil hebben ☺ (pfffffff, valt niet mee, zo’n vrijpostig manneke ☺!)